Απώλεια συνειδητότητας

Βρισκόταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο

Οι σκέψεις του ήταν θολές και σκόρπιες

Θλιβερές και μίζερες

Ήθελε να σηκωθεί

Αλλά ήταν ήδη νεκρός

Ποτέ δεν έζησε  την στιγμή

Δεν αισθάνθηκε την μυρωδιά του χώματος

Το τώρα δεν υπήρχε

Είχε χάσει την ύπαρξη του

Κάθε αίσθηση της ζωή του

Δεν ήταν παρών

Πέρασε όλη την ζωή του περιμένοντας να ζήσει

Και πέθανε πριν πεθάνει

Η μουσική σταμάτησε να παίζει

Κανείς δεν τον άκουσε πραγματικά

Όλη του η ζωή, μια σκιά

Ένα δοχείο άδειο

Ένα σπίρτο που ποτέ δεν άναψε

Και η παγωμένη νύχτα έκανε το δωμάτιο ακόμα πιο σκοτεινό

Μιλούσε δίχως φωνή

Οι νότες δεν ηχούσαν πια

Το παρελθόν του τον είχε σκεπάσει για πάντα

Ζούσε μόνο για αυτό

Μέσα από αυτό

Μία άρνηση μέσα του τον κρατούσε πάντα πίσω

Ήταν απών από την πραγματική ζωή

Είχε χαθεί μέσα στην αναβίωση μίας γλυκιάς μουσικής

Που όμως δεν υπήρξε ποτέ

Οι πίνακες όλοι γύρω του μπλε

Ούτε μία ανάσταση δεν βίωσε

Ένα χρώμα να φωτίσει τον υποταγμένο νου του

Ένα χαμόγελο να δώσει πνοή στο είναι του

Τίποτα απ’όλα αυτά

Σαν μια ευθεία γραμμή

Ζούσε μονάχα για το χθες

Ξέχασε πως είναι να αγγίζεις κάποιον

Να τον φιλάς με πάθος

Να λαχταράς το απόλυτο τώρα