Μοιρασμένος ύπνος

Μάζεψες όλα τα μοναχικά τριαντάφυλλα και πορεύθηκες

Στα βροχερά σοκάκια της καρδιάς σου

Η βροχή άγγιζε απαλά το δέρμα σου

Με απίστευτη τρυφερότητα χυνόταν πάνω σου

Και γινόταν ένα με το αίμα σου

Περπατούσες δίχως να σ’αγγίζει το φως του φεγγαριού

Χωρίς να αφήνεις την σκιά σου να χαράξει τον δρόμο σου

Τα πόδια σου δεν αισθάνονταν το χώμα

Ούτε τα χέρια σου τον ανέμο

Ήσουν ζεστή, σχεδόν καυτή

Απαλλαγμένη από πόνο και δίψα

Χαμογελούσες για κάποιον έρωτα

Έγραφες λέξεις ασυνάρτητες

Μνημονεύοντας τα όνειρα

Και τα αστέρια

Μάθε να πετάς μου είπες

Και χάθηκες μακριά

Δεν σε ξαναείδα ποτέ